De 54-jarige mevrouw Sprong heeft na een scheiding haar leven – samen met haar tienerdochter – goed op de rit. Totdat ze op een dag ten val komt.
In het ziekenhuis blijkt dat de val niet een ongelukje was. De artsen constateren dat mevrouw Sprong lijdt aan een progressieve spierziekte. Ze gaat snel achteruit, en nog veel meer ziekenhuisbezoeken volgen. Mevrouw Sprong raakt ondertussen steeds meer aan huis gekluisterd; ze is snel door haar energie heen. Maar juist haar huis is een probleem. De woonkamer bevindt zich namelijk één trap omhoog, de badkamer zelfs twee. En die trappen, ja, die trekken het laatste beetje energie weg.
Haar vrienden leven ontzettend mee met mevrouw Sprong. Ze leggen geld bij elkaar voor een traplift. Die komt er, vanaf beneden naar de woonkamer. Maar geld voor een tweede traplift naar de badkamer is er niet. Ook de gemeente wil niet bijspringen; mevrouw Sprong krijgt te horen dat een traplift te duur is, en dat ze beter kan verhuizen naar een gelijkvloerse woning.
Dat blijkt makkelijker gezegd dan gedaan. Omdat mevrouw Sprong nog maar 54 jaar is, komt ze niet in aanmerking voor de beschikbare 55-pluswoningen. Wel mag ze naar een zorgwoning verhuizen. Maar daar mag haar minderjarige dochter niet mee naartoe verhuizen. Ook dat is dus geen optie.
Voor mevrouw Sprong wordt het te veel. Ze stuurt een brief naar de Soresdienst. Ook voor ons blijkt het niet makkelijk te zijn om een oplossing te vinden. In tientallen telefoontjes naar zorginstanties en woningcorporaties krijgen we te horen dat iedereen mevrouw wil helpen, maar gevangen zit tussen regeltjes. De bureaucratie ligt dwars. Het is schrijnend: op z’n jonge leeftijd al geveld worden door een spierziekte en dan te horen krijgen dat je overal buiten de boot valt. Het lijkt een hopeloze situatie. Toch blijven we samen met mevrouw Sprong rondvragen. Soms tegen beter weten in. Maar ja, een alternatief is er niet.
Na maandenlang bellen en gesprekken voeren komen we uit bij een woningcorporatie die goed nieuws heeft. Ze weten ons te vertellen dat er op korte termijn twee woningen gaan vrijkomen die gelijkvloers zijn en waar ook haar dochter van harte welkom is. Vanwege de medische urgentie komt mevrouw Sprong meteen bovenaan de lijst. Dit is fantastisch nieuws! De verwachting is dat mevrouw Sprong en haar dochter op korte termijn kunnen verhuizen. We hopen dat dit haar nieuwe energie zal geven. En dat moeder en dochter samen nog mooie jaren tegemoet gaan.