Jaren geleden zijn de kinderen van mevrouw Steen ontvoerd. Zonder dat ze het wist, heeft haar ex-man ze meegenomen naar zijn geboorteland. In plaats van zich in een jarenlange juridische strijd te storten, heeft ze ervoor gekozen ze achterna te reizen.
Ze heeft een aantal jaar in het buitenland gewoond om dichtbij haar kinderen te kunnen zijn. De kinderen werden ouder, kregen zelf een gezin en hebben daar hun draai gevonden. Dit is mevrouw Steen nooit gelukt, ze is dus weer terug naar Nederland verhuisd. Ze heeft het echter nog steeds moeilijk. Ze is alleen, heeft maar weinig inkomen en is chronisch ziek.
Teleurgesteld
Mevrouw Steen is in het verleden meermaals teleurgesteld door de hulpverlening en is hierdoor erg argwanend geworden. Ze heeft ons dan ook niet zelf gebeld. Een vriendin van haar maakte zich zorgen en heeft ons gevraagd haar te helpen.
Als we met mevrouw Steen bellen, heeft ze eerst nog wel haar twijfels, maar na een goede uitleg wie we zijn en wat we doen, winnen we toch haar vertrouwen. We vragen een vrijwilliger om op huisbezoek te gaan en een uitgebreide intake te doen. Mevrouw Steen is blij dat iemand de tijd voor haar neemt en naar haar luistert en vertelt haar levensverhaal.
Gekort op AOW
Ze heeft geen volledige AOW. Toen ze buiten Nederland ging wonen en werken, was ze niet meer verzekerd voor de AOW. Voor ieder jaar dat ze niet verzekerd was, krijgt ze 2% minder AOW. Dit is te voorkomen door een vrijwillige verzekering af te sluiten, maar dat wist ze helaas niet. Een pensioen heeft ze niet en van haar ex-man hoeft ze ook al niet veel te verwachten. Ze leeft in armoede.
Tijdens het huisbezoek blijkt ook een probleem met de huisvesting. Ze woont op de derde etage, er is geen lift en de trappen zijn hoog rn steil. Door reuma kan ze niet goed lopen en ze heeft iedere dag weer moeite met de trappen. Daarnaast is het appartement heel koud. Ze heeft alleen een gaskacheltje en dat krijgt de ruimte niet warm genoeg.
Eerste andere woonruimte
De huisvesting heeft prioriteit, dus we nemen meteen contact op met de verhuurder. De verhuurder wil niets meer doen aan de appartementen, omdat ze die verkopen zodra de huurders eruit gaan. Ze zien gelukkig ook wel in dat dit zo niet langer kan. Ze hebben een appartement op de begane grond te koop staan en zijn bereid om dit uit de verkoop te halen en aan mevrouw Steen te verhuren.De benedenwoning is echter wel groter en hiervoor zou ze aanzienlijk meer huur moeten betalen. Na uitleg over haar financiële situatie zijn ze zelfs bereid om haar dit appartement te verhuren tegen dezelfde huurprijs.
Maar dan het volgende probleem.
Mevrouw Steen heeft geen geld om te verhuizen. We hebben inmiddels contact gelegd met de sociale dienst van de gemeente. Als die dit hoort hebben ze een oplossing voor haar. De gemeente is verantwoordelijk voor woningaanpassingen. Omdat het appartement op de derde etage flink aangepast had moeten worden en dit appartement op de begane grond niet, hebben ze wel een mogelijkheid voor een verhuiskostenvergoeding.
Omdat mevrouw al snel mag verhuizen is er haast bij. De sociale dienst regelt een medische keuring en zorgt ervoor dat snel een beslissing wordt genomen. Mevrouw Steen wordt hier allemaal wel wat angstig van. Ineens zijn er zoveel hulpverleners met haar bezig en gebeurt er zoveel. Gelukkig heeft de vrijwilliger inmiddels een goede band met haar en samen komen ze goed door de keuring heen.
Nog geen week later ontvangt mevrouw Steen een ruime verhuiskostenvergoeding en een vergoeding voor de dubbele maandlasten. We zijn heel blij dat de verhuurder en de sociale dienst hebben meegedacht en bereid waren om mee te werken aan een oplossing. Chapeau!
Voor de andere problemen zoals een aanvulling op het inkomen, hulp bij het huishouden en het op orde brengen van de financiën, gaat de vrijwilliger nog meerdere keren langs. Samen met mevrouw Steen kijken we naar de opties en vragen we hulp waar nodig.